Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12214 Esas 2020/3491 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12214
Karar No: 2020/3491
Karar Tarihi: 15.06.2020

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12214 Esas 2020/3491 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın alkollü olarak araç kullanması olayına ilişkin daha önce yapılan bir mahkumiyet kararının tehdit ve hakaret suçlarına ilişkin olduğu ve uzlaşma kapsamına alınan tehdit suçunun da göz önünde bulundurulması gerektiği belirtilmiştir. Bu sebeple, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi gereği failin lehine olan kanun uygulanması gerektiği ve uzlaşma işlemlerinin tamamlanmasının ardından sanığın hüküm altına alınması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm kanuna aykırı bulunarak bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
-TCK'nın 179/3-2, 53/1-2-3, 58. maddeleri
-5237 sayılı TCK'nın 106/1 ve 125/1. maddeleri
-Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi
-5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi
-5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi
-5271 sayılı CMK'nın 254. maddesi
-1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

12. Ceza Dairesi 2019/12214 E. , 2020/3491 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 53/1-2-3, 58. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü sanığın 247 promil alkollü olarak araç kullandığının olağan kontrollerini yapan kolluk personelince tespit edilmesi şeklinde gerçekleşen olaya ilişkin; sanık hakkında tekerrüre esas alınan Kocaeli (Kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/894 Esas, 2013/36 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin, 5237 sayılı TCK"nın 106/1 ve 125/1. maddelerinde düzenlenen tehdit ve hakaret suçlarına ilişkin olması ve hükümden sonra, 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 106/1./141/1./157/1. maddesinde tanımı yapılan tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesi uyarınca, aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre uzlaştırma işlemleri ilgili mahkemece yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanık hakkında bahsedilen ilam esas alınarak TCK"nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 15.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.