21. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/14643 Karar No: 2018/1902 Karar Tarihi: 27.02.2018
Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/14643 Esas 2018/1902 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı, emeklilik hakkının tespiti ve ödenmeyen aylıkların yasal faiziyle tahsili için dava açmıştır. Mahkeme, davacının isteğinin kabul edilmesine karar vermiştir. Ancak, davalı kurum temyiz itirazında bulunmuştur. Dosyada yapılan incelemeler sonucunda, davacının ilk kez tahsis talebinde bulunduğu tarihte işten ayrılma şartını yerine getirmediği için yaşlılık aylığına hak kazanamayacağı anlaşılmıştır. Yapılacak iş, davacının sonraki tahsis taleplerinin değerlendirilmesidir. Kanun maddeleri 506 sayılı Yasa'nın 62. maddesi ve 5510 sayılı Yasa'nın 28. maddesidir. Bu maddelere göre, yaşlılık aylığına hak kazanmak için belirli şartların yerine getirilmesi gerekmektedir.
21. Hukuk Dairesi 2016/14643 E. , 2018/1902 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
Davacı, kurum işleminin iptaliyle emekliliğe hak kazandığının tespitine, ödenmeyen aylıkların yasal faiziyle tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir. Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi. K A R A R 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2-Dava, davacıya 30/04/2013 tarihli tahsis talebine istinaden yaşlılık aylığı bağlanması ve ödenmeyen yaşlılık aylıklarının yasal faizi ile birlikte davalı Kurumdan tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulü ile yazılı şekilde karar verilmiştir. Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 62. maddesinde “Sigortalı olarak çalıştığı işten ayrıldıktan sonra yazılı istekte bulunan ve yaşlılık aylığına hak kazanan sigortalıya bu isteğinden sonraki aybaşından başlanarak yaşlılık aylığı bağlanır…” hükmü bulunmakta olup 5510 sayılı Yasa"da benzer bir düzenlemeye 28.maddede yer verilmiştir. Buna göre; "...Yukarıdaki fıkralarda belirtilen yaşlılık aylıklarından yararlanabilmek için 4.maddenin 1.fıkrasının (a) bendinde belirtilen sigortalının çalıştığı işten ayrıldıktan, (b) bendinde belirtilen sigortalının sigortalılığa esas faaliyete son verip vermeyeceğini beyan ettikten sonra yazılı istekte bulunmaları ... şarttır". Somut olayda, davacının 30/04/2013 tarihinde tahsis talebinde bulunmasına rağmen 5510 sayılı Yasa"nın 4/1-(a) bendi kapsamındaki çalışmasının 24/04/2014 tarihine kadar devam ettiği, 25/04/2015 tarihinde yeniden tahsis talep ettiği anlaşılmış olup ilk kez tahsis talebinde bulunduğu 30/04/2013 tarihinde işten ayrılma şartını yerine getirmemesi sebebi ile takip eden aybaşından itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığından söz edilemeyecektir. Yapılacak iş, davacıya 25/04/2015 tarihli tahsis talebine istinaden yaşlılık aylığı bağlanıp bağlanmadığı sorularak, bağlanmış ise davanın reddine karar vermek, bağlanmamış ise 25/04/2015 tahsis talep tarihinde yaşlılık aylığı şartlarının oluşup oluşmadığını değerlendirmekten ibarettir. O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır. SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 27/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.