Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/1995 Esas 2019/10772 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1995
Karar No: 2019/10772
Karar Tarihi: 11.09.2019

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/1995 Esas 2019/10772 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Müşteki iş için şüphelinin yanına gitmiş, bu esnada şüphelinin göğsünü elle sıktığı için müşteki iterek uzaklaşmış ve aynı gün karakola şikayet etmiş. Ancak, Cumhuriyet savcılığınca herhangi bir araştırma yapılmadan, müştekinin soyut iddiasından dolayı kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiş. Müşteki itirazında, tanıkların dinlenilmesi ve güvenlik kamerası kayıtlarının dosyaya getirtilerek çözümünün yapılarak bir karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. İtirazın kabul edilmemesine isabet görülmemiştir ve kararın bozulması gerekmektedir. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 160. maddesi gereğince, Cumhuriyet savcısının soruşturma yapmak zorunda olduğu belirtilmiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu 160. Maddesi: Cumhuriyet savcısı, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hâli öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlar. Cumhuriyet savcısı, maddî gerçeğin araştırılması ve adil bir yargılamanın yapılabilmesi için, emrindeki adlî kolluk görevlileri marifetiyle, şüphelinin lehine ve aleyhine olan delilleri toplayarak muhafaza altına almakla ve şüphelinin haklarını korumakla yükümlüdür.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu 309. Maddesi: Yerindelik denetimi, bir kararın hukuka uygun olup olmadığını, tarafların iddialarının kanıtlanması, değerlendirilmesi ve yasal dayanağı ile bağlantısının incelenmesidir.

14. Ceza Dairesi 2019/1995 E. , 2019/10772 K.

"İçtihat Metni"

Basit cinsel saldırı suçundan şüpheli ... hakkında yapılan soruşturma evresi sonunda ...Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen 17.08.2018 günlü, 2018/136305 soruşturma sayılı kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yönelik itirazın reddine ilişkin mercii ...11. Sulh Ceza Hâkimliğinin 18.09.2018 günlü, 2018/5073 Değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
5271 sayılı Kanunun 160. maddesinde yer alan “Cumhuriyet savcısı, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hâli öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlar. Cumhuriyet savcısı, maddî gerçeğin araştırılması ve adil bir yargılamanın yapılabilmesi için, emrindeki adlî kolluk görevlileri marifetiyle, şüphelinin lehine ve aleyhine olan delilleri toplayarak muhafaza altına almakla ve şüphelinin haklarını korumakla yükümlüdür.” şeklindeki düzenleme karşısında, Cumhuriyet savcısının soruşturma yapmak zorunda olduğu,
Somut olayda müştekinin, şüphelinin yanına iş ilişkisi sebebiyle gittiğini, bu sırada şüphelinin göğsünü eliyle sıkması üzerine şahsı iterek uzaklaştırdığını ve aynı gün karakola şikâyette bulunduğunu belirtmesine karşılık, Cumhuriyet savcılığınca herhangi bir araştırma yapılmadan, şikayetin, müştekinin soyut iddiasından ibaret olduğundan bahisle kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiş ise de, müştekinin 28.08.2018 tarihli kovuşturmaya yer olmadığına dair karara itiraz dilekçesinde belirttiği tanıkların dinlenilmesi, müştekinin bahsettiği iki adet güvenlik kamerası kayıtlarının dosyaya getirtilerek çözümünün yaptırılması ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın kabûlü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 23.01.2019 günlü, 94660652-105-34-14454-2018-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden ihbar ve mevcut evrakla birlikte tevdi kılınmakla gereği düşünüldü:
Tüm dosya içeriği nazara alındığında ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yönelik itirazın reddine dair ...11. Sulh Ceza Hâkimliğinin 18.09.2018 günlü, 2018/5073 Değişik iş sayılı kararına karşı yerindelik denetimi yapılmasının mümkün olmaması nedeniyle kanun yararına bozma yoluna konu edilemeyeceğinden talebin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 11.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.