Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmayarak, tebliğnamedeki düzeltilerek onama görüşüne iştirak edilmemiştir.
Olay günü, saat 15:20 sıralarında, yağmurlu havada, bölünmüş, iki şeritli, tek yönlü, düz, hafif eğimli, ıslak asfalt yolda, hakkında şikayet yokluğu nedeniyle kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar verilen ... sevk ve idaresindeki Limandere Belediyesine ait otobüs ile Sakarya istikametinden Karasu istikametine seyir halinde iken kontrolsüz kavşaktan geçişi sırasında, seyir istikametine göre sol taraftan geçiş önceliğine uymaksızın kavşağa giren sanık ...‘in sevk ve idaresindeki aracının sağ ön köşe kısmı ile ...‘un idaresindeki otobüsün sol orta kısmına çarptığı, otobüsün savrularak orta refüje çarparak sağ yan kısmı üzerine devrildiği, sanığın asli kusurlu olarak ...‘un aracında yolcu olarak bulunun on bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde, üç kişinin nitelikli şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ise kazanın oluşumunda sanığın kusurunun bulunmadığına ve geçimini şoförlük yaparak temin eden sanığın bir yıl süre ile sürücü belgesinin geri alınmasının yerinde olmadığına, katılanlar vekilinin verilen cezanın az olduğuna, hapis cezasının adli paraya çevrilmesinin ve takdiri indirim nedenlerinin uygulanmasının yerinde olmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesinde esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 5. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4 delaletiyle 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 455 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 9100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,15.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.