Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3506 Esas 2019/5066 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17/10/2017 tarih ve 2017/20 E- 2017/476 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 24/05/2018 tarih ve 2018/22 E- 2018/575 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının TPMK nezdinde 2016/01024 sayılı “çiftçi doğanın lezzeti+şekil” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, TPMK tarafından başvurunun "çitfçi" ve "Çiftçi Fırın" ibareli markalar dayanak gösterilerek kısmen reddedilmesi üzerine yaptıkları itirazın TPMK YİDK tarafından 30. sınıfta yer alan emtialar açısından reddedildiğini, kararın haksız olduğunu, ayrıca davacının 30. sınıfta tescilli “a la çiftçi” markası nedeniyle kazanılmış hakkı da bulunduğunu ileri sürerek 28.11.2016 tarihli 2016-M-11761 sayılı TPMK YİDK kararın iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacı markasının redde mesnet markalar olan 2009/23022 sayılı "çitfçi" ve 2012/25955 sayılı "Çiftçi Fırın" ibareli markalarla ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, davacı markasının redde mesnet markalarla 556 sayılı KHK’nın 7/1-b bendi anlamında ayırt edilmeyecek kadar benzer olmadığı, davacının “a la çiftçi” markası nedeniyle öncelik hakkı bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile TPMK YİDK’nin 2016-M-11761 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Bu karara karşı davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 09/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.