Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/792 Esas 2019/11576 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/792
Karar No: 2019/11576
Karar Tarihi: 02.07.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/792 Esas 2019/11576 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararında, sanığın hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlamalarıyla ilgili olarak yapılan yargılama sonucunda mahkum olduğu suçlardan beraat ettiği ve sanığın itirazının reddedildiği belirtiliyor. Ayrıca, sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine yönelik temyiz istemi de inceleniyor. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği ve hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanması gerektiği ifade ediliyor. Sanık tarafından kiralanan evde çıkan yangın sırasında çalınan müştekiye ait mücevherlerin sanıklar tarafından çalındığının belirlenmesine rağmen, sanıkların suçsuz bulunduğu belirtiliyor. Kanun maddeleri olarak ise, 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c, 142/1-b, 116/1, 119/1-c ve 151/1. maddeleri kararda yer alıyor.

13. Ceza Dairesi 2019/792 E. , 2019/11576 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ..."nın temyizine yönelik yapılan incelenmesinde;
Sanığa usulüne uygun olarak 27.02.2015 tarihinde tebliğ edilen 22.01.2015 tarihli hükmün CMUK"nun 310. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 16.03.2015 havale tarihli dilekçe ile temyiz edilmesi sebebiyle, mahkemenin red kararı verdiği sanığın süresinde red kararını temyiz etmesi karşısında, mahkemenin 17.03.2015 tarihli ek kararında bir isabetsizlik bulunmadığından aynı Kanunun 317. maddesi gereğince ek kararın ONANMASINA,
II-O yer Cumhuriyet Savcısının sanık ... hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 254/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suçun sanıklarca birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında da 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesi gereğince verilen cezada artırım yapılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA,
III-O yer Cumhuriyet Savcısının sanık ... hakkında verilen beraat hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık ... tarafından 01.03.2013 tarihinde kiralanan ve sanıkların birlikte kaldıkları evde 18.03.2014 tarihinde çıkan yangın neticesinde kollukça yapılan araştırmada aynı gün çalınan müştekiye ait alyans, saat, küpe ve kolyenin ele geçtiği ve müştekiye teslim edildiği, sanıkların suçu işledikleri sabit olduğu anlaşılmakla sanık ... hakkında 142/1-b, 116/1, 119/1-c ve 151/1. maddelerinden atılı suçlardan mahkumiyetleri yerine yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 02.07.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.