... vekili avukat ... ile 1-..., 2-..., 3-... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 13/01/2016 tarih ve 2015/289-2016/18 sayılı hükmün davalılar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, ... ili ...köyü muhtarı olduğunu, köylülerin talebi ve kararı doğrultusunda yabancı uyruklu şahıs ile çobanlık yapması için aylık 1.300,00 TL ücret karşılığında anlaşma sağlandığını, köylülerinde hayvan sayısı ile orantılı ücrete katıldığını, yabancı uyruklu şahsın 2,5 ay çobanlık yaptıktan sonra jandarma tarafından çalışma izninin olmadığı tespit edildiğini ve ... tarafından para cezası kesildiğini, ... tarafından uygulanan yapılandırmadan yararlanmak için köylüler ile görüşüp hayvanları sayısı ile orantılı olarak ücret topladığını ancak davalıların paylarına düşen miktarları ödemediklerini ileri sürerek davalı ..."dan 960,00 TL’nın, davalı ..."dan 960,00 TL’nın, davalı ..."den 1.440,00 TL"nın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile 960,00 TL’nın davalı ..."dan, 960,00 TL’nın davalı ..."dan, 1.440,00 TL’nın davalı ..."den dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizleri ile birlikte alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Her bir davalı tarafından ayrı ayrı temyize konu edilen miktar karar tarihi (13.1.2016) itibariyle 2.190,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalıların temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davalıların temyiz dilekçelerinin ayrı ayrı reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalıların temyiz dilekçelerinin ayrı ayrı REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 26/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.