MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun bilinen adrese tebligatı düzenleyen 10. maddesinin 1. fıkrasına göre sanığın yokluğunda verilen gerekçeli kararın öncelikle muhatabın bilinen en son adresinde tebliğe çıkarılması, ancak 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen aynı maddenin 2. fıkrasına göre bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek tebligatın bu adrese yapılmasının gerektiği; somut olayda sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün sanığın sorgusu esnasında bildirdiği son adresine tebliğ edildiği ancak söz konusu adreste belirtilen sokak numarasının bulunmaması nedeniyle iade edilmesi üzerine MERNİS adresine tebliğ yapılmışsa da temyiz dilekçesi ve eklerinde sanığın savunmasında bildiği adreste oturduğu ancak sokak numarasının yanlış yazıldığının belirtildiği ve buna ilişkin kira sözleşmesi, fatura gibi belgelerin ibraz edildiği gözetildiğinde yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu, bu nedenle hükmün verilmesinden sonra vekaletname sunan sanık müdafiinin 02/06/2014 günlü temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA, 15/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.