Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/24234 Esas 2022/5895 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- Sanık hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından kurulan hükümlerin temyizinde;
Sanığa yükletilen kasten yaralama ve hakaret eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan, ....Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2011/125 esas ve 2011/352 karar sayılı ilamı ile kasten yaralama suçundan verilen kısa süreli hapis cezasının TCK'nın 50/1-d maddesi gereğince 2 ay 15 gün süreyle kahvehaneye ve birahaneye gitmekten men edilme seçenek tedbirine çevrildiği, 5237 sayılı TCK'nın 58/2-a-b maddelerine göre sadece hapis veya adli para cezalarının tekerrüre esas alınabileceği ve TCK'nın 50/5. maddesi uyarınca da uygulamada asıl mahkumiyetin bu madde hükümlerine göre çevrilen adli para cezası veya tedbir olduğunun belirtildiği, bu itibarla söz konusu seçenek yaptırımdan ibaret mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanık ... müdafisi ve katılan ... vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmekle bu nedenle HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının; tebliğnameye uygun olarak, hüküm fıkralarından, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısımların çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2- Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükmün temyizinde ise; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a) Mahkemece; “Katılanın alacağını tahsil amacıyla sanıkların iş yerine gittiği, taraflar arasında tartışma ve kavga çıktığı, sanıklar ... ve ...’in sopa ile, sanık ...’in ise sandalye vurmak suretiyle katılanı BTM ile giderilebilir şekilde yaraladıklarının” kabul edilmesi karşısında, sanığın eyleminin TCK’nın 106/2-a maddesinde düzenlenen silahla tehdit suçunu oluşturduğu gözetilmeden, yerinde görülmeyen gerekçeyle aynı Yasanın 106/1-1.cümlesi uyarınca hüküm kurulması,
b) Sanığın adli sicil kaydında yer alan,... Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2011/125 esas ve 2011/352 karar sayılı ilamı ile kasten yaralama suçundan verilen kısa süreli hapis cezasının TCK'nın 50/1-d maddesi gereğince 2 ay 15 gün süreyle kahvehaneye ve birahaneye gitmekten men edilme seçenek tedbirine çevrildiği, 5237 sayılı TCK'nın 58/2-a-b maddelerine göre sadece hapis veya adli para cezalarının tekerrüre esas alınabileceği ve TCK'nın 50/5. maddesi uyarınca da uygulamada asıl mahkumiyetin bu madde hükümlerine göre çevrilen adli para cezası veya tedbir olduğunun belirtildiği, bu itibarla söz konusu seçenek yaptırımdan ibaret mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafisi ve katılan ... vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 28/02/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.