Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/8969 Esas 2019/2019 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/8969
Karar No: 2019/2019
Karar Tarihi: 27.02.2019

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/8969 Esas 2019/2019 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından, vergi usul kanununa muhalefet ettiği gerekçesiyle sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmü onanmıştır. Ancak, sanık hakkında 2007 yılında sahte fatura kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmü bozulmuştur. Çünkü cezanın alt sınırının 18 ay hapis olduğu, ancak temel cezanın alt sınırdan tayin edilmemesi nedeniyle fazla ceza tayini yapılmış ve Anayasa Mahkemesinin TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamasının yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b-1 maddesi, 4369 sayılı Yasa ile değişik olarak onsekiz aydan üç yıla kadar hapis cezası öngörmekte, aynı eylemin düzenlendiği 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesi ise üç yıldan beş yıla kadar hapis cezası öngörmektedir.

11. Ceza Dairesi 2016/8969 E. , 2019/2019 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

A)Sanık hakkında defter, belge ibraz etmeme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı sebebin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
B) Sanık hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
1)213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 4369 sayılı Yasa ile değişik 359/b-1. maddesinde onsekiz aydan üç yıla kadar hapis cezası öngörülmüş olup, aynı eylemin düzenlendiği 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesinde ise üç yıldan beş yıla kadar hapis cezası öngörüldüğü nazara alındığında, 2007 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçunun cezasının alt sınırının 18 ay hapis olduğu ve temel cezanın alt sınırdan tayin edildiği belirtilmesine rağmen, 3 yıl hapis cezası olarak takdir edilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
2)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.