MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 21/03/2013, birleştirilen davada 04/02/2011 gününde verilen dilekçeler ile geçit hakkı talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; asıl davanın feragat nedeniyle reddine, birleştirilen davanın kabulüne dair verilen 25/02/2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_ K A R A R _


Dava, 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, davacının maliki olduğu 40 parsel sayılı taşınmazın yolu olmadığını, taşınmazı lehine 52 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını talep ve dava etmiştir.
Birleştirilen 2011/63 Esas sayılı dava dosyasında davacı vekili; davacı taşınmazı lehine mahkemece uygun görülecek güzergahtan geçit hakkı kurulmasını talep ve dava etmiştir.
Davalılar ..., ..., ... ve ..., davanın reddine karar verilmesini savunmuşlardır.
Mahkemece, 52 parsel yönünden feragat nedeni ile davanın reddine, birleştirilen 2011/63 Esas sayılı dosyada dava konusu 35, 36 ve 39 parseller yönünden davanın kabulü ile 40 parsel lehine 36 parsel aleyhine ekli krokide A harfi ile gösterilen 15,58 m², B harfi ile gösterilen 8,04 m² ve C harfi ile gösterilen 203,21 m² yerden toplam 226,83 m², 35 parsel aleyhine ekli krokide D harfi ile gösterilen yerden toplam 338,37 m², 39 parsel aleyhine E harfi ile gösterilen yerden toplam 254,20 m² geçit irtifakı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “Mutlak geçit ihtiyacı” veya “Geçit yoksunluğu”, ikincisine de “Nispi geçit ihtiyacı” ya da “Geçit yetersizliği” denilmektedir.
Geçit hakkı verilmesine ilişkin davalarda, bu hak taşınmaz leh ve aleyhine kurulacağından leh ve aleyhine geçit istenen taşınmaz maliklerinin tamamının davada yer alması zorunludur. Ancak yararına geçit istenen taşınmaz paylı mülkiyete konu ise dava paydaşlardan biri veya birkaçı tarafından açılabilir.
Yukarıda açıklanan ilkeler ışığında somut olaya gelince; aleyhine geçit hakkı tesis edilen 35 parsel sayılı taşınmazın tapu kaydına göre kayıt maliki "..." olduğu halde "... "ın" mirasçılık belgesi alınarak mirasçılarının davaya dahil edildiği anlaşılmıştır. Mahkemece öncelikle ...,..."nin aynı kişiler olup olmadığının tespiti ile farklı kişiler olduğunun anlaşılması halinde "..." mirasçılarına husumet yöneltilerek taraf teşkili sağlandıktan sonra işin esası hakkında karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik taraf teşkili ile hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ..."nin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 13.11.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.