Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6329 Esas 2020/3438 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6329
Karar No: 2020/3438
Karar Tarihi: 10.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6329 Esas 2020/3438 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık işveren, Mersin Üniversitesi kampüsünde yapılan turizm ve otelcilik inşaatında çalışan işçinin demir çekerken dengesini kaybedip elini kesmesi sonucu taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, sanığın işçiye sağlıklı çalışma ortamı yaratmak için gerekli önlemleri almadığını belirterek hapis cezası vermiştir. Ancak, hak yoksunluğuna hükmedilmesi kanuna aykırıdır. Bu nedenle mahkeme kararı bozularak, hak yoksunluğu hükmü çıkartılmak suretiyle onanmıştır. Sanık, TCK’nın 89/1, 2-b, 62, 53/1-6. maddeleri uyarınca mahkum edilmiştir. TCK’nın 53/1. maddesi tanımlı hak yoksunlukları, taksirli suçlarda uygulanmamaktadır.
Kanun maddelerinin açıklamaları:
- TCK’nın 89/1 maddesi: Kişinin kusurlu eylemi sonucu bir başka kişinin ölümüne neden olması suçunu düzenler.
- TCK’nın 2-b maddesi: Taksirli suçlarda uygulanacak cezaları belirler.
- TCK’nın 62 maddesi: Cezaların tayini sırasında dikkate alınacak nedenleri belirler.
- TCK’nın 53/1-6 maddeleri: Ceza mahkumiyeti sonucunda kişinin bazı haklarından yoksun bırakılmasını düzen

12. Ceza Dairesi 2019/6329 E. , 2020/3438 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b, 62, 53/1-6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde sanık ..."ın yetkilisi olduğu Mersin Üniversitesi kampüs içerisinde yapılan turizm ve otelcilik inşaatında çalışan katılan ..."ın demir çekerken dengesini kaybettiği sırada elini demirin kesmesi şeklinde meydana gelen olayda sanığın işveren olarak işçiye sağlıklı çalışma ortamı yaratabilmesi için; sigorta işe girişlerinin yapılması, işe girişte ağır ve tehlikeli işlerde çalışabilir raporlarının olup olmadığına bakılması, işle ve karşılaşılabilecek risklerle ilgili eğitim verilmesi, gerekli tüm kişisel koruyucu donanımları temin ederek işçilere teslim edilmesi, çalışma esnasında devamlı denetim, gözetim yapılması ve kişisel koruyucu donanımlarının kullanımının sağlanması sorumluluklarını yerine getirmesi gerekirken, bu konuda yeterli, gerekli dikkat ve özeni göstermeyen sanığın asli kusurlu olduğu anlaşılmakla, mahkemenin yaptırım olarak hapis cezasını belirlemesine ilişkin takdirinde de bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamede bu hususta bozma içeren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde tanımlı hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün “4.” bendinin hükümden çıkartılmak suretiyle; sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.