MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında, Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 02/12/2009 tarihli iddianamesi ile açılan davaya konu 09.01.2009 tarihli eylem; birleşme kararı verilen 01.02.2010 tarihli iddianame ile açılan Adana 3.Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/207 E.sayılı davasına konu 17.07.2008 tarihli eylem ve dosyada örneği bulunan Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 01.09.2009 tarihli iddianamesine konu 23.10.2008 tarihli eylem açısından, üç eylemin de gerçekleştirildiği tarihten sonra düzenlenen ilk iddianamenin 01.09.2009 tarihli iddianame olması nedeni ile hukuki kesintinin bu tarihte gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında; zincirleme suç hükümlerinin değerlendirilmesi ve mükerrer cezalandırılmaya sebebiyet verilmemesi bakımından, sanık hakkında aynı iş yeri ile ilgili mühür bozma suçundan açılmış başka davalar bulunup bulunmadığının ve 01.09.2009 tarihli iddianamenin akıbetinin araştırılması; varsa bu dava dosyalarının getirtilerek incelenmesi; derdest olanlarla temyiz konusu davanın birleştirilmesi; hükmü kesinleşmiş olanların dosyalarının getirtilerek bu dosya içine konulması; davalara konu olan eylemlerin zincirleme suç oluşturup oluşturmadığının ve mükerrer dava bulunup bulunmadığının tespit edilmesi; ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.03.2016 tarihli 2014/847 Esas ve 2016/123 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, daha evvel zincirleme suça dâhil olan bir suçtan mahkûmiyet kararı verilmiş ve bu karar kesinleşmiş ise, zincirleme suça konu ikinci suçla ilgili olarak kesinleşen hükme konu eylemler de göz önüne alınarak zincirleme suç hükümlerinin uygulanması suretiyle hüküm kurulması ve belirlenen ceza kesinleşen hükümdeki sonuç cezadan fazla ise kesinleşen hükümdeki cezanın mahsubuna, aksi halde ek ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 27.02.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.