Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/5933 Esas 2022/6734 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Davacı vekili, fazlaya dair hakları saklı kalmak üzere fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti, performans primi ve ikramiye alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsili amacı ile belirsiz alacak davası açarak söz konusu alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.

Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.

Mahkemenin 24.02.2015 tarihli ve 2014/1094 Esas, 2015/241 Karar sayılı kararı ile davacının talep konusu alacakları belirleyebilecek durumda olduğu, davanın belirsiz alacak davası olarak açılmasında hukuki yarar bulunmadığı gerekçesi ile davanın usulden reddine karar verilmiş; bu kararın davacı vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 13.04.2015 tarihli ve 2015/10496 Esas, 2015/13373 Karar sayılı ilâmı ile “..Davacı, çalışma süresi ve ücretini bilmektedir. Bu sebeple dava konusu performans primi ve ikramiye alacaklarının miktarını belirleyebilme imkanına sahip olup, anılan alacak kalemleri yönünden belirsiz alacak davası açılmasında hukuki yarar bulunmadığından mahkemece bu yönde yapılan tespit ve bu alacak kalemleri ile ilgili olarak verilen usulden ret kararında isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak davacı fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının ödenmediğini belirterek anılan isteklerin de hüküm altına alınmasını istemiştir. Yukarıda açıklanan ilke doğrultusunda şahit anlatımlarına dayanılarak hesaplanacak fazla mesai ve genel tatil ücreti alacaklarından yapılacak takdiri indirim oranı baştan belirlenebilir olmadığından, bu alacaklar belirsiz kabul edilmelidir. Bu sebeple fazla çalışma ve genel tatil ücreti bakımında belirsiz alacak davası açılmasında hukuki yarar bulunduğu kabul edilerek işin esasına girilip oluşacak sonuç dairesinde bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın tümü ile hukuki yarar yokluğundan reddedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir....” gerekçesiyle kararın bozulmasına karar verilmiştir.

Mahkemenin15.09.2015 tarihli kararıyla, bozma kararına karşı direnilmesi üzerine direnme kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 17.09.2019 tarihli ve 2016/22-43 Esas, 2019/882 Karar sayılı kararıyla, “Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulması gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırı olduğu” gerekçesiyle direnme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun kararına ve Yargıtay bozma ilâmına uyularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davanın kısmen kabulüne dair karara karşı davalı vekili tarafından temyiz yoluna başvurulmuş olup karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesi üzerine, Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 30.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.