Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/5940 Esas 2022/6674 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkili işçinin 16.05.2010-10.12.2013 tarihleri arasında davalıya ait işyerlerinde aralıksız çalıştığını, davalı işverenin, müvekkilinin sigorta primlerini başka firmalar üzerinden yatırdığını, bir kısım süre ise sigortasız çalıştırıldığını, iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı bir sebep olmadan sonlandırıldığını, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.

Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacı işçinin müvekkiline ait işyerinde çalışmasının bir yıldan az süreli olduğunu, davacının işi terk ettiğini, dava konusu alacaklara hak kazanılmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.

Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Kararı, taraflar vekilleri temyiz etmiştir. Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 11.12.2018 tarihli ve 2016/1912 Esas, 2018/26873 Karar sayılı ilâmı ile sair temyiz itirazları incelemeden davanın davalı nezdindeki hizmet süresinin araştırılması gerektiği gerekçesi ile karar bozulmuştur.

Mahkemece bozma ilâmına uyulup hizmet süresine yönelik araştırma ve inceleme yapıldıktan sonra yapıldıktan sonra davacının davalıya ait işyerinde 16.06.2010-26.08.2013 tarihleri arasında çalıştığı, iş sözleşmesinin davalı tarafça haklı neden olmadan feshedildiği kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı gibi hafta tatili, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.

Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2.Davacının davalı nezdinde geçen çalışma süresi ile ilgili taraflar arasında uyuşmazlık vardır.
Davacı davalı işyerinde 16.05.2010-10.12.2013 tarihleri arasında çalıştığını iddia ederken davalı ise davacının çalışmasının bir yıldan az olduğunu savunmuştur.

Mahkemece bozma sonrası yapılan araştırma ve inceleme sonucunda davacının 16.06.2010-26.08.2013 tarihleri arasındaki çalışma süresine isabet eden alacaklardan davalı işverenin sorumlu olduğu sonucuna varılmıştır.

Dosyada mevcut davacıya ait hizmet döküm cetveline göre davacının iddiasına konu dönemde davalı nezdindeki çalışma kaydı 2012 ve 2013 yıllarına ilişkin olup diğer dönemlerdeki çalışmalarının dava dışı işverenler nezdinde geçtiği anlaşılmaktadır.

Mahkemece yapılan araştırma ve değerlendirmeye göre uyuşmazlık konusu dönemde davalı Şirket dışında davacının çalıştığı tespit edilen işverenlerden, Erkan Bucağa nezdindeki çalışma süresi yönünden davalının sorumluluğuna gidilmesi yerindedir. Ancak bu işveren dışındaki işverenler nezdinde geçen çalışmalar yönünden davalının sorumluluğunu gerektirir somut bir delil bulunmamaktadır. Mahkemece sadece davacının beyanı dikkate alınarak diğer işverenler bünyesindeki çalışma süresi de eklenerek kabul edilen çalışma süresi hatalıdır

Öte yandan hizmet döküm cetveline göre davacı hizmetinin 19.11.2013 tarihinde sonlandığı görülmekte olup fesih tarihi olarak bu tarih yerine hatalı değerlendirmeyle 26.08.2013 tarihinin kabulü hatalıdır.

3. Taraflar arasında giydirilmiş ücretin hesabı konusunda da uyuşmazlık bulunmaktadır.

Giydirilmiş ücretin tespitinde, 4857 sayılı İş Kanunu'nun 32 nci maddesinde sözü edilen asıl ücrete ek olarak işçiye sağlanan para veya para ile ölçülebilen menfaatler göz önünde tutulur. Buna göre ikramiye, devamlılık arz eden prim, yakacak yardımı, giyecek yardımı, kira, aydınlatma, servis yardımı, yemek yardımı ve benzeri ödemeler dikkate alınır.

Davacı vekili dava dilekçesinde davacının davalıya ait işyerinde 3 öğün yemek ve barınma yardımından faydalandığını iddia etmiş ve bir tanığı da bu iddiayı doğrulamıştır. Mahkemece gerekçede bu yönde bir değerlendirme veya açıklama da yapılmadan söz konusu ücret eklerine yönelik talebin değerlendirilmemesi hatalıdır.

4.Bir diğer uyuşmazlık fazla çalışma ve hafta tatili ücretine ilişkindir.
Davacının davacının hafta tatili ücreti talebi fazla çalışma ücretinden ayrı olarak hüküm altına alınmıştır. Bu hâlde fazla çalışma alacağı belirlenirken haftada 6 gün çalıştığı kabul edilmeli, bu şekilde belirlenecek fazla çalışma süresine davacının 7 nci gün yaptığı çalışmada 7,5 saati aşan kısmı eklenmelidir. Fazla çalışma ücretinin hesabında belirtilen husus düşünülmeden mükerrer ödemeye yol açacak şekilde 7 nci gün çalışmasının hem fazla çalışma hem de hafta tatili ücreti hesabında dikkate alınması hatalıdır.

Öte yandan davacı vekili dava dilekçesinde; davalı işyerinde ayda iki gün hafta tatili hakkı tanındığını bunun da usule uygun kullandırılmadığını ileri sürmüş; davalı taraf ise hafta tatillerinin kullanıldığını savunmuştur. Dosya kapsamına göre davacı tanıkları ayda iki gün izin kullandıklarını ifade etmiştir. Mahkemece iddia, savunma ve tanık anlatımları değerlendirilmeden ve bu yönde bir açıklama da yapılmadan davacının tüm hafta tatillerinde çalıştığına karar verilmesi de bozmayı gerektirmiştir.

Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 30.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.