Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/27533 Esas 2021/2881 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/27533
Karar No: 2021/2881
Karar Tarihi: 11.03.2021

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/27533 Esas 2021/2881 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, bir kişi marka hakkına tecavüz suçundan mahkum edilmiş ve karar temyiz edilmiştir. Temyiz başvurusunun reddi nedenleri bulunmayarak, kararın esasına geçilmiştir. Ancak, suç ve karar tarihinde yürürlükte olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümleri, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değiştirilen Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesinden çıkarıldığı için uzlaştırma kurumunun uygulanması engel teşkil etmemiştir. Bu nedenle, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda öncelikle uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Bu çerçevede, sanık hakkında CMK'nin 253. ve 254. maddeleri uygulanması zorunluluğu olduğu vurgulanmıştır. Kararda, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmesi durumunda Anayasa Mahkemesi'nin bazı hükümlerinin iptal edildiği belirtilmiş ve kararın bu doğrultuda yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Sonuç olarak, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca kararın bozulduğu, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılması için dosyanın mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Detaylı kanun maddeleri:
- 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesi
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
-

19. Ceza Dairesi 2019/27533 E. , 2021/2881 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 11/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.