Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/2489 Esas 2021/1874 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2489
Karar No: 2021/1874
Karar Tarihi: 15.04.2021

Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/2489 Esas 2021/1874 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık zimmet suçundan mahkum edilmiş ve temyiz başvurusu sonucunda Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararına göre bozma ilamına konu hüküm ya da hükümlerle ilgili olarak açıkça onama kararı verilmedikçe sair temyiz itirazlarının reddedilmesinin kesin ve mutlak bir bağlayıcılığı bulunmadığına karar verilmiştir. Sanığın savunmasına göre, zimmetinde olan para köyün diğer ihtiyaçları ve giderleri için kullanılmıştır. Mahkeme, söz konusu makbuzlarda imzası bulunan kişilerin belirlenmesi ve yapılan işlerin yapılıp yapılmadığı hususunda dinlenilmeleri gerektiği sonucuna varmıştır. Ayrıca, Yüklenen suçun TCK'nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlendiği kabul edilmiş ve sanığın hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar sadece 53/1-a maddesinde gösterilen hak ve yetkileri kullanmasının yasaklanması gerektiği nazara alınmadan, 53/1. maddesindeki tüm hak ve yetkileri kullanmaktan yasaklanması kararlaştırılmıştır. Kararın kanuna aykırı olduğu ve temyiz itirazlarının yerinde olduğu gerekçesiyle hüküm, 5320 sayılı Yasa ve CMUK'un ilgili maddelerine göre bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 53/1-a maddesi: Hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle görevi kötüye kullanmak suçu
- TCK'nın 53/5. maddesi: Kişinin hükümlü olduğu cezanın infazından sonra başlayacak bir dönem boyunca belirli hak ve yetkilerinin kullanmasının yasaklanması
- CMUK'un 321. ve 326. maddeleri: Kararın bozulması ve tebliği

5. Ceza Dairesi 2017/2489 E. , 2021/1874 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 11/04/2013 tarihli ve 2013/2328 Esas, 2013/3133 Karar sayılı bozma ilamında sair temyiz itirazları reddedilmiş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 24/01/1983 tarihli ve 8-486/6 sayılı Kararında da belirtildiği üzere, bozma ilamına konu hüküm ya da hükümlerle ilgili olarak açıkça onama kararı verilmedikçe sair temyiz itirazlarının reddedilmesinin kesin ve mutlak bir bağlayıcılığının bulunmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
Sanığın 26/03/2010 tarihli temyiz dilekçesi ekinde sunduğu 09/10/2007, 10/04/2008 ve 07/11/2008 tarihli makbuzlar ile zimmetinde kabul edilen 1.946,41 TL"yi köyün diğer ihtiyaçları ve giderleri için kullandığına yönelik savunmada bulunması karşısında, söz konusu makbuzlarda imzası bulunan ... ve ..."ın belirtilen işleri yapıp paraları alıp almadıkları, yine köy halkından tespit edilecek kişilerin harcamada belirtilen işlerin yapılıp yapılmadığı hususlarında dinlenilmelerinden sonra sanığın zimmetinde kalan para bulunup bulunmadığı hususunda rapor alınması ve sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini yerine eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabule göre de;
Yüklenen suçu TCK"nin 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında, 53/5. maddesi gereğince, ayrıca cezasının infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar sadece 53/1-a maddesinde gösterilen hak ve yetkileri kullanmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiği nazara alınmadan, yazılı şekilde 53/1. maddesindeki tüm hak ve yetkileri kullanmaktan yasaklanmasına hükmolunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"un 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 15/04/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.