Esas No: 2022/4876
Karar No: 2022/6933
Karar Tarihi: 12.09.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4876 Esas 2022/6933 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir karşılıklı boşanma davasına ilişkin hüküm, davalı-davacı kadın tarafından temyiz edilmiştir. Kadın, tedbir, iştirak ve yoksulluk nafakaları ile tazminat miktarları yönünden itiraz etmiştir. Ancak, mahkeme kararının dayandığı delillere ve sebeplere, kadının temyiz itirazlarının yersiz olduğuna karar verilmiştir. Kararda, kadın yararına hükmolunan maddi tazminatın yeterli olmadığı ve daha uygun bir miktarın takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun bir miktarda maddi tazminatın takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Karar bozulmuştur ve dosya ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmiştir. Kanun maddeleriyle ilgili bilgileri eklememiz istendiği için, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 maddesi, 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerinin hükümleri incelenmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı kadın tarafından tedbir, iştirak ve yoksulluk nafakaları ile tazminat miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı kadının aşağıdaki bent dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran, kadın yararına hükmolunan maddî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükümleri nazara alınarak, daha uygun miktarda maddî tazminat (TMK m. 174/1) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu hükmün yukarıda 1. bentte gösterilen sebeplerle ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 12.09.2022 (Pzt.)
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
