MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, tehdit, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
I- Suça sürüklenen çocuk ... hakkında kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
Tayin edilen adli para cezasının nevine ve miktarına göre hükmün, 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, suça sürüklenen çocuk müdafinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II- Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma ve hakaret suçlarından kurulan hükümler yönünden yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafinin, mahkumiyetlere yeter delil bulunmadığına, lehe kanun maddelerinin sanık hakkında uygulanmadığına ve kurulan hükümlerde alt sınırdan uzaklaşılması için bir sebep bulunmadığına yönelik temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
III- Sanık ... hakkında tehdit ve yaralama suçlarından kurulan hükümler yönünden yapılan incelemede ise;
Olay günü, sanık ...’in tehdit ile hürriyetinden yoksun kılarak bindirdiği arabada ve götürdüğü boş arazide, katılana yönelik gerçekleştirdiği tehdit ve TCK.nın 109/6 maddesi kapsamında değerlendirilemeyecek yaralama eylemlerini, alıkoyma fiilini devam ettirdiği sırada gerçekleştirilmiş olması nedeniyle, bu eylemlerin TCK.nın 109/2. maddesi uyarınca kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun zor unsuru niteliğinde olduğu; ayrıca tehdit ve yaralama suçlarının yasal unsurları itibariyle oluşmadığı gözetilmeden, müsnet suçlardan da yazılı şekilde mahkumiyetine hükmolunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 18.09.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.