Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9847 Esas 2019/8712 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9847
Karar No: 2019/8712
Karar Tarihi: 18.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9847 Esas 2019/8712 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm temyiz edildi ve Yargıtay tarafından incelendi. Mahkeme kararlarının açık ve denetlenebilir olması gerektiği belirtildi. Hükümde suçun öğeleri ve kanıtların açıkça gösterilmediği ve gerekçesiz hüküm kurulduğu ifade edildi. Ayrıca, kavga sırasında hangi tarafın haksız davrandığının belirlenememesi ve haksız tahrik hükmünün uygulanmaması da hükümdeki eksiklikler arasında yer aldı. Anayasa Mahkemesi tarafından bazı ibareleri iptal edilen 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki değişikliklerin dikkate alınması gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle, sanığın temyiz itirazları kabul edildi ve hüküm BOZULDU. Kanun maddeleri olarak Anayasa'nın 141/3, 5271 sayılı CMK'nin 34 ve 230. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 29. ve 53. maddeleri, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/9847 E. , 2019/8712 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Anayasa"nın 141/3, 5271 sayılı CMK"nin 34 ve 230. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarının sanıkları, mağdurları, Cumhuriyet savcısını ve herkesi inandıracak ve temyiz denetimine olanak verecek biçimde olması, Yargıtayın gerekçedeki disiplin işlemini yerine getirmesi için, kararın dayandığı tüm verilerin, bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması, suçun öğeleri ve kanıtlandığı kabul edilen olayların açıkça gösterilmesi gerekirken, bu ilkelere uyulmadan gerekçesiz hüküm kurulması,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/10/2002 tarihli ve E.2002/4 - 238 - K.2002/367 sayılı kararı uyarınca, taraflar arasında çıkan kavgada, her iki tarafın da yaralanmış olması ve dosya kapsamındaki delillerden kavgaya hangi tarafın haksız hareketi ile sebebiyet verdiğinin kesin olarak belirlenememesi ve Mahkemenin kabulünün de bu şekilde olaması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükmünün asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140 - K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18/04/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.