MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki tahliye davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalının arsa niteliğindeki taşınmazda 23/04/2001 tarihli sözleşme ile kiracı olduğunu, sözleşmenin bitim tarihi olan 23/4/2006 tarihinden itibaren süresiz hale geldiğini, kira sözleşmesinin 22/04/2013 tarihi itibariyle uzatılmayacağının davalıya ihbar edildiğini belirterek kiralananın tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile davalı ... Hizmetlerine ait baz istasyonunun dava konusu ... ili, ... ilçesi, Görükle köyü, 594 ada, 5 parsel sayılı taşınmazdan fesih bildirimi nedeniyle sökülmek suretiyle tahliyesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Karar ve ilam harcı, maktu ve nispi olmak üzere iki çeşittir. (492 sayılı Kanun"un 15.,21. maddeleri). Bu anlamda davanın maktu veya nispi harca tabi olup olmaması, kural olarak dava konusunun para ile değerlendirilebilir olup olmamasına göre değişmektedir. Nispi harç, konusu belli bir değerle (para veya para ile değerlendirilebilen bir şey) ilgili davalarda, hüküm altına alınan değer üzerinden tarifedeki belli nispete göre alınan harçtır (1 Sayılı Tarife, madde III/1-a). Maktu harç ise, konusu belli bir değerle tespit edilemeyen davalarda ve davanın reddine ilişkin kararlardan alınan harçtır (1 Sayılı Tarife, madde III/2-a). Harçlar Kanunu"nun 16/1. maddesinde değer ölçüsüne göre harca tabi işlerde (1) sayılı tarifede yazılı değerlerin; tescil ve tapu kayıt iptali gibi gayrimenkulün aynına taalluk eden davalarda gayrimenkulün değerinin esas alınacağı öngörülmüştür.
Dava niteliği itibariyle konusu para ile değerlendirilebilen davalardan olduğundan yukarıda açıklandığı üzere Harçlar Kanun"unun 17.maddesi uyarınca tahliye davası yönünden yıllık kira bedeli üzerinden hesap edilerek nisbi harcın tahsiline karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde eksik harca hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
Ancak, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği ve "hakimin takdir yetkisi kapsamında" kalmadığından; hükmün, HUMK"nun 438/7, C2 hükmü ve 6100 Sayılı HMK 370/2 ek 3/1 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz isteminin REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan hükmün 2. bendinde yer alan "Harçlar Yasası uyarınca alınması gereken 27,70 TL harçtan peşin alındığı anlaşılan 24,30 TL harcın mahsubu ile bakiye 3,40 TL harcın davalıdan tahsili ile hazineye gelir kaydına," ibaresi çıkarılarak yerine "Harçlar Yasası uyarınca alınması gereken 567,51 TL harçtan peşin alındığı anlaşılan 24,30 TL harcın mahsubu ile bakiye 543,21 TL harcın davalıdan tahsili ile hazineye gelir kaydına," ifadesinin yazılması suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 19/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.