Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 53, 58. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dairemizin 21.12.2017 tarihli ve 2017/1391-10685 sayılı ilamında; sanığın adli sicil kayıtlarına göre, tekerrüre esas alınan Niğde 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/91-2011/140 sayılı 1 yıl 2 ay hapis cezası ile mahkumiyetine ilişkin ilamında TCK"nın 58. maddesinin uygulanması sebebiyle, sanık hakkında ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanmaması sebebiyle hükmün bozulmasına karar verildiği ve aleyhe temyiz bulunmadığından sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulduğu;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.06.2013 tarihli ve 2012/6-1441-2013/303 sayılı ilamında belirtildiği üzere; aleyhe temyiz isteminin bulunmadığı hallerde, tekerrür hükümlerinin sanığın lehine olacak şekilde hatalı uygulanması veya tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmemesi halinde, ""aleyhe değiştirme ilkesi"" nin gözetilmesi gerektiği; böyle bir durumda, 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesinde belirtilen lehe temyiz davası üzerine cezanın aleyhe değiştirilmemesi kuralı uyarınca, 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi gereğince, mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınamayacak nitelikteki veya en ağırı yerine hatalı olarak gösterilen geçmiş hükümlülüğündeki miktar üzerinden oluşan kazanılmış hakkı gözetilmek suretiyle belirlenmesinin daha uygun olacağı;
Tüm bu sebeplerle, bozma sonrası yapılan yargılamada doğru uygulama yapılarak sanık hakkında ikinci kez mükerrirlik hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiş ise de, ilk hükme yönelik aleyhe temyiz isteminin bulunmaması sebebiyle, 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi gereğince sanık hakkında koşullu salıverme hükümlerinin uygulanmasına ve koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin belirlenmesi sırasında, sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi; yine 5275 sayılı Kanunun 108/3. maddesi hükmü uyarınca ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması durumunda hükümlünün koşullu salıvermeden yararlanamayacağı, ancak sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağı gözetilmeden, sanık hakkında ayrıca denetimli serbestlik tedbirlerinin uygulanmamasına karar verilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının tekerrür hükümlerinin uygulandığı ""8-b"" ibaresi ile gösterilen bölümü hükümden çıkarılarak yerine, ""CMUK"nın 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkı gözetilerek, 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi uyarınca sanık hakkında koşullu salıverme hükümlerinin uygulanmasına ve koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin belirlenmesi sırasında, sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesi suretiyle uygulama yapılmasına"" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 10.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.