MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığı, mahkumiyet, temyiz isteminin reddi

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre Yerel Mahkemenin 25.12.2015 tarihli vekalet ücretine dair ek kararının hukuksal değerden yoksun olduğu kabul edilerek ve sanık ..."in bilinen en son adresinin aynı zamanda mernis adresi olduğunun, yokluğunda verilen ek kararın sanık adına MERNİS adresine tebliğe çıkartıldığının ve 18.02.2016 tarihinde tebliğ imkansızlığı nedeniyle muhtara tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında; 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre sanığın adreste bulunmaması halinde, tebliğ memurunun tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza mukabilinde teslim ederek ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesini de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirmesi gerekirken; bu işlemler yapılmadan, sanığın MERNİS adresinde oturup oturmadığı veya mernis adresinden sürekli olarak ayrılıp ayrılmadığı tespit edilmeden doğrudan aynı Kanun"un 21/2. maddesine göre işlem yapılarak tebliğ evrakının muhtara teslim edilmesi nedeniyle tebligatın usulsüz olduğu anlaşıldığından; sanığın temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek dosya görüşüldü:
A-Katılan ... vekilinin sanık ..."ın yaralama eylemi sebebiyle vekalet ücreti açısından temyiz talebi ile sanık ... hakkında tehdit suçundan verilen beraat kararlarına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
1-Sanık ... hakkındaki yaralama suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, karar tarihi itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu,
2-Sanık ... hakkındaki tehdit suçuna ilişkin beraat kararının gerekçesine yönelik olmayan temyizde sanığın hukuki yararı bulunmadığı anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, katılan ... vekilinin ve sanık ..."in, TEMYİZ İSTEKLERİNİN REDDİNE,
B-Sanık ... hakkında yaralama suçundan verilen hükmün temyiz isteğinin reddine dair hükmün sanık ... tarafından temyizinde,
Temyiz isteminin reddine ilişkin 25/12/2015 gün ve 2014/282 esas, 2015/ 618 sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik sanık ..."in temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın istem gibi ONANMASINA,
C-Sanık ... hakkında hakaret suçundan hükmedilen ceza verilmesine yer olmadığına dair kararların incelemesine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani Kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığın tehdit suçundan beraat etmesi karşısında, TCK"nın 125/1. maddesindeki hakaret suçunun CMK"nın 253/3 maddesi uyarınca uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla, aynı kanunun 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaşma hükümlerinin uygulanması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ..."in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 10/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.