21. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/13479 Karar No: 2018/1751 Karar Tarihi: 26.02.2018
Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/13479 Esas 2018/1751 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı, davalı işyerinde 03.08.1999 - 17.01.2011 tarihleri arasında asgari ücretle çalıştığının tespiti için dava açmıştır. Mahkeme, davacının 9 gün esasına göre hizmet akti ile çalıştığını tespit etmiş ancak dava dışı işyerlerinde yapılan çalışmaların dikkate alınmamıştır. Davacı temyiz etmiş ve Daire, kararın temyiz itirazlarını reddetmiştir. Ancak hüküm fıkrasında ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilerek her iki davalı aleyhine hüküm kurulması gerekirken, yanlış bir şekilde sadece bir davalının vekalet ücreti belirtilerek hüküm kurulmuştur. Hüküm bozulmamış ve düzeltilerek onanmıştır. HUMK’nun 438/7. maddesi gereğince düzeltilen mahkeme kararını onayan Daire, kararda geçen HMK’nın 108. ve 111. maddelerini belirtilen şartlarla açıklamıştır.
21. Hukuk Dairesi 2016/13479 E. , 2018/1751 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir. Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle, kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların tüm temyiz itirazlarının reddine, 2-Dava; davacının, 03.08.1999 – 17.01.2011 tarihleri arasında davalı işyerinde geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece; davacının davalı apartman işyerinde 03.08.1999 – 17.01.2011 tarihleri arasında ayda 9 gün esasına göre hizmet akti ile asgari ücretle çalıştığının tespitine karar verilmişse de davacının tespitine karar verilen dönemde dava dışı işyerlerinde de bildirilen çalışmaları dikkate alınmadan ve bu çalışmaların dışlanmasına karar verilmeden hüküm kurulması isabetsiz olmuştur. 3-Davacı temyizine gelince; Dosyadaki kayıt ve belgeler, tanık beyanları ile davacının eşinin iş bu davadaki aynı davalıya karşı aynı tarihlerde davalı işyerinde çalıştığına dair açtığı hizmet tespiti davasının ... 2. İş Mahkemesi"nin 2011/40 E, 2013/57 K sayılı kararı ile reddedildiği ve anılan kararın Dairemizin 27.03.2014 Tarih, 2013/6084 E, 2014/6221 K sayılı kararı ile onandığı dikkate alındığında; mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen kararda isabetsizlik bulunmamakta ise de; her iki davalı lehine ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilerek, ayrıca davacı lehine hükmedilen vekalet ücreti hususunda her iki davalı aleyhine hüküm kurulması gerekirken “ davalıdan alınarak davacıya verilmesine ” denilmek sureti ile hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, HMK’nın geçici 3. maddesi delaletiyle HUMK"un 438/7. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır. SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle; hüküm fıkrasının 1 numaralı bendine “ davacının dava dışı işyerlerinde geçen çalışmalarının hükmün infazında dikkate alınmasına ” sözcüklerinin eklenilmesine, hüküm fıkrasının “ 5 ” numaralı bendinde yer alan “ davalıdan ” kelimesi silinerek yerine “ davalılardan ” kelimesinin yazılmasına, hüküm fıkrasının davalılar lehine ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilen ve her ikisi de “ 6 ” numaralı bend olarak yazılan bendleri silinerek tek bir “ 6 ” numaralı bend oluşturulmasına ve bu bende; “ Davalılar kendilerini vekil ile temsil ettirdiklerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan ... gereğince 1.800,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine ” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davacı ve davalılardan ... Apartmanı Yöneticiliğine yükletilmesine, 26.02.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.