22. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/21514 Karar No: 2019/11363 Karar Tarihi: 22.05.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/21514 Esas 2019/11363 Karar Sayılı İlamı
22. Hukuk Dairesi 2017/21514 E. , 2019/11363 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin ...metrosu 2. aşama inşaatını üstlenen davalı şirket ortaklığında 16.02.2012 tarihinde PM500 beton püskürtma makinası operatörü olarak işe girdiğini, 10.02.2014 tarihinde iş sözleşmesinin feshedildiğini, iş sözleşmesinin feshi ile beraber kıdem tazminatı adı altında bir kısım ödeme yapıldığını ileri sürerek, fark kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık ücretli izin, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalılar vekili, davanın reddini savunmuşlardır. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir. 2-Taraflar arasında işçinin fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı bulunup bulunmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Somut olayda mahkemece, genel tatil çalışmasına ilişkin dava dilekçesinde hiçbir açıklama bulunmadığı ve davacının kendisi gibi dava açan tanık beyanları dışında başkaca bir delil sunmadığı gerekçesiyle ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı talebinin reddine karar verilmiş ise de; davacı dava dilekçesinde, yılbaşı tatili ve dini bayramlar dışında kalan genel tatil günlerinde çalıştığını beyan etmiştir. Gerek davacı tanıkları gerekse de davalı tanığı davacı iddiasını doğrular şekilde beyanda bulunmuşlardır. Dosyada dini ve resmi bayramlarda çalışma yapılıp yapılmadığına dair yazılı bir belge olmadığı, davacının imzası bulunan ücret bordrolarında ise ulusal bayram ve genel tatil ücreti tahakkukunun yapılmadığı görülmektedir. Bu duruma göre, davacının ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağına yönelik iddiasını taraf tanık beyanları ile ispatladığının kabul edilmesi gerekirken yazılı şekilde reddine karar verilmesi hatalı olmuştur. Hafta tatili ücret alacağı yönünden ise, mahkemece davacının davalı işyerinde bir hafta yedi gün, bir hafta altı gün çalışma yaptığı kabul edilmesine karşın imzalı ücret bordrolarında hafta tatili tahakkuku olduğu kabul edilerek hafta tatili ücret alacağı talebinin reddine karar verilmiş ise de; ücret bordrolarındaki tahakkuk çalışmasa da ödenmesi gereken ücret olup zamlı bir tahakkuk olmadığından davacının hafta tatili ücreti alacağının tahakkuk bulunduğu gerekçesiyle reddedilmesi de hatalı olmuştur. Fazla çalışma ücreti alacağı yönünden ise, imzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti tahakkuku olan dönemler ile davacının yıllık ücretli izin kullandığı dönemlerin dikkate alınmadan hesaplanması hatalı olmuştur. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 22.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.