MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin, 12.08.1988 tarihinde Akbank nezdinde işe başlayıp 05.03.2014 tarihinde emekli olarak işten ayrıldığını, çalıştığı süreçte yıllık 30 gün izin hakkına sahip olduğunu, emeklilik suretiyle işten ayrıldığı tarihte müvekkiline kullanmadığı yıllık izin sürelerine ilişkin 15.498,00 TL ödeme yapıldığını, müvekkilinin son brüt ücretinin 7.380,00 TL olup ödenen izin ücretinin 63 günlük izin ücretine tekabül ettiğini, ancak müvekkilinin kullanmadığı izin sürelerinin daha fazla olduğunu belirterek, kullanılmamış ve işten ayrılma tarihinde ücreti ödenmemiş olan yıllık izin sürelerinin tespit edilerek, yıllık izin ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının çalıştığı dönem boyunca 750 gün izne hak kazandığını, kullandığı izin günlerine ilişkin fişlerin dosyada olduğunu, bakiye izin günlerine ilişkin izin ücretinin de davacıya ödendiğini, davacının müvekkili bankadan başkaca hak ve alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, davacının yıllık izin ücretinin hesabı noktasındadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut uyuşmazlıkta, ulusal bayram ve genel tatil günleri ile hafta tatili günleri, kullanılan izin süresinden sayılmamış, bu günlerde davacının yıllık izin kullanmadığı kabul edilerek hafta tatili ile bayram günleri dışına denk gelen süre ile ödemesi yapılan izin süresi, davacının toplam yıllık izin süresinden mahsup edilerek, bakiye süre için izin ücreti hesaplanmıştır. Ancak davacının İş Kanunu"nda ki düzenlemenin aksine her yıl için 30 gün üzerinden izin hakkı olduğu kabul edildiğinden, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 56/5. maddesinde yer alan “Yıllık ücretli izin günlerinin hesabında izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmaz” hükmünün, sadece Kanun"un 53. maddesinde ki sürelere göre izin kullandırıldığında dikkate alınması gerekmektedir. Buna göre tatil ve bayram günlerine denk gelen süreler de, kullanılan yıllık izin günleri hesabına eklenmelidir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.