Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3354 Esas 2019/1956 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3354
Karar No: 2019/1956
Karar Tarihi: 26.02.2019

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3354 Esas 2019/1956 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın özel belgede sahtecilik suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, Elektronik Haberleşme Kanunu'nun ilgili maddelerinde yer alan hükümlere uyulması gerektiğinden bahisle, hukuki durumunun takdir ve tayininin yapılması gerektiğine dikkat çekilmiştir. Ayrıca, TCK'nin 53. maddesi Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiğinden yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Karar, bu sebeplerden dolayı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6518 sayılı Kanunun 104 ve 105. maddeleri
- 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63. maddesi, 56. maddesi (4. ve 5. fıkraları)
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/3354 E. , 2019/1956 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerinde görülmeyen diğer temyiz taleplerinin reddine, ancak;
1- Hükümden önce 19.02.2014 tarih ve 28918 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6518 sayılı Kanunun 104 ve 105. maddeleri ile değişik 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrası ile yaptırıma bağlanan 56. maddesinin 4. fıkrasındaki “Kişinin bilgisi ve rızası dışında, işletmeci veya adına iş yapan temsilcisi tarafından abonelik tesisi işlemi veya elektronik kimlik bilgisini haiz cihazların kayıt işlemi yapılamaz ve yaptırılamaz, bu amaçla gerçeğe aykırı evrak düzenlenemez, evrakta değişiklik yapılamaz ve bunlar kullanılamaz” ve 5. fıkrasındaki "Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz" hükmü karşısında, özel hüküm niteliğinde bulunan ve lehe olan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 56. maddesindeki düzenleme uyarınca sanığa ön ödeme önerisinde bulunulması suretiyle sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Kabule göre; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.