Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/5995 Esas 2022/6947 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Davacı vekili, müvekkilinin davalı ... Bakanlığına bağlı işyerinde alt işveren işçisi olarak çalıştığını, yemek ve servis yardımlarından faydalandığını ancak fesih tarihi itibarıyla ayni yardımların parasal değerinin bilinmediğini, iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatlarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

Davalı ... vekili davanın reddini savunmuştur.

Mahkemece, 20.05.2013 tarihli iş sözleşmesinin davalı işverence haklı nedene dayanılmaksızın feshedildiği, davacının kıdem ve ihbar tazminatlarına hak kazandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; bu kararın davalı Bakanlık vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 20.05.2014 tarihli ve 2013/30724 Esas, 2014/13733 Karar sayılı kararı ile kıdem ve ihbar tazminatı alacaklarının gerçekte belirlenebilir alacak olmaları ve belirsiz alacak davasına konu edilemeyecekleri, söz konusu alacaklar yönünden davanın hukuki yarar yokluğundan reddi gerekirken esasa girilerek karar verilmesinin hatalı olduğu gerekçesiyle hüküm bozulmuştur.

Mahkemece 01.12.2014 tarihli kararla bozma kararına karşı direnilmesine karar verilmiştir.

Direnme kararı, davalı Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 2015/(22)9-3111 Esas, 2020/976 Karar sayılı kararı ile dava açarken peşin nispi harç ödeme yükümlüsünün davacı olduğu, davalı ... Bakanlığının harç ödemekten muaf olmasının davacıyı harç ödeme yükümlülüğünden kurtarmadığı, davacının dava açarken nispi peşin harç yatırmayıp sadece maktu harç yatırdığı, bu hâlde Harçlar Kanunu’nun 32 nci maddesi gereğince herhangi bir işlem yapılamayacağından Mahkemece harç eksikliğinin tamamlattırılması ve daha sonra işin esasının incelenmesi gerektiği gerekçesiyle direnme kararının işin esasına yönelik temyiz itirazları incelenmeksizin usuli nedenle bozulmasına karar verilmiştir.

Mahkemece harç eksikliği tamamlatıldıktan sonra 25.02.2021 tarihli karar ile Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin bozma kararına uyularak davanın hukuki yarar yokluğundan reddine karar verilmiş, bu karara karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

Dairemizin 17.06.2021 tarihli ve 2021/6157 Esas, 2021/10460 Karar sayılı kararı ile direnme kararı verildikten sonra söz konusu karar esas yönünden bozulmadan başka bir karar verilmesinin mümkün olmadığı, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca direnme kararının esastan incelenmediği gözetilerek direnmeye uygun karar verilmesi gerekirken direnmeden dönülerek bozma kararı doğrultusunda hüküm kurulmasının usuli kazanılmış hak ihlaline yol açtığı gerekçesiyle karar bozulmuştur.

Mahkemenin 16.09.2021 tarihli kararı ile Dairemizin bozma kararına uyularak önceki direnme kararında yer alan gerekçe tekrar edilmek suretiyle direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararı davalı Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 10.02.2022 tarihli 2021/(22)9-1015 esas 2022/113 Karar sayılı kararıyla Mahkemenin direnme kararının yerinde olduğu kabul edilerek, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin bozma ilâmında açıklanan bozma nedenine göre davanın esasına yönelik diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesi üzerine, Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, davalı ... harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 02.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.